«Իմ Գեղանկարներն Պատգամ Ունին Փոխանցելիք» «Ազդակ»-ին Կ՛ըսէ Գրիգոր Ակոբեան

«Լիւսի Թիւթիւնճեան» ցուցասրահին մէջ այսօր երեկոյեան ժամը 6:30-ին, հովանաւորութեամբ Ժըտէյտի-Պաուշրիէ-Սատ շրջաններու քաղաքապետ Անթուան Ժըպարայի, տեղի պիտի ունենայ Գրիգոր Ակոբեանի «Կար պարտէզ մը» խորագրով ցուցահանդէսի բացման հանդիսութիւնը:

Այս առիթով «Ազդակ» ունեցաւ հարցազրոյց մը` արուեստագէտ գեղանկարիչ Գրիգոր Ակոբեանին հետ:

«ԱԶԴԱԿ».- Այս ցուցահանդէսին ներկայացուելիք գործերը իւրայատուկ են իրենց տեսակին մէջ. ի՞նչ կը ներկայացնեն անոնք:

ԱԿՈԲԵԱՆ.- Այս ցուցահանդէսին ներկայացնելիք գործերս, ինչպէս կը նկատէք, ծառեր չեն, այլ ծառի կոճղեր` իրենց արմատներով: Նման գեղանկարներ ո՛չ Լիբանանի, ո՛չ ալ անկէ դուրս կը գտնէք: Ամէն արուեստագէտ ունի ոճ մը, ես ուզեցի նոր ոճ մը աւելցնել արուեստի այս մարզին մէջ: Իսկ թէ ինչո՛ւ ծառեր գծած եմ, որովհետեւ վերջերս ծառեր շատ կը կտրուին, իսկ արմատները կը ներկայացնեն ազգերու ուժերը եւ գոյատեւումը, առանց արմատներու` ազգերը կը կորսուին, իսկ եթէ արմատները տեղէն շարժես, ծառը կը մնայ, բայց կը դադրի աճելէ, ազգերուն քաղաքակրթութիւններն այդպէս են, ժողովուրդ մը պէտք է կառչած մնայ իր արմատներուն, այլապէս կը կորսուի, կը ձուլուի, բոլորը իրարու կապուած են, կոճղը, ճիւղերը, տերեւները արմատները` բոլորն ալ խորհրդանշական իմաստ ունին, կը ներկայացնեն նաեւ մարդը իր ծնունդով եւ մահով: Մի՛ մոռնաք, որ ծառը կեանք կու տայ, առանց ծառի կեանք չկայ: Որեւէ այլ մոլորակի վրայ եթէ բոյս տեսնուի, կը նշանակէ, թէ այդտեղ կեանք կայ:

ԱԶԴԱԿ.- Երբ կը դիտենք ծառերուն արմատները, կարծէք մարդու կերպարանք ունին կամ պատկեր մը կը յիշեցնեն, այդ մէկը դիտումնաւո՞ր է:

ԱԿՈԲԵԱՆ.– Ո՛չ, ես պարզապէս գծած եմ այն, ինչ որ տեսած եմ: Այս ծառերը Նաաս շրջանի մէջ կը գտնուին, ես երկար ժամեր անցուցի այդտեղ` նկարելով, սերտելով ամէն պզտիկ մանրամասնութիւն, որպէսզի պատկերը հարազատ ըլլայ: Ես գիտեմ իւրաքանչիւր ծառ, որ գծած եմ, ո՛ւր կը գտնուի: Բնականաբար որոշ բարեփոխումներ կատարած եմ, բայց միայն 10 առ հարիւրը փոխուած է, այլապէս 90 տոկոսը մօտաւորապէս իսկական պատկերն է: Այս ծառերուն քով շատ բաներ կային, բայց ես հանեցի, որպէսզի միայն ծառին պատկերը երեւի իր բոլոր մանրամասնութիւններով:

ԱԶԴԱԿ.- Արմատներու միջեւ բացութիւնը խորհրդանշական իմաստ ունի՞:

ԱԿՈԲԵԱՆ.- Արմատները սովորաբար այդպէս պէտք է ըլլան, այլապէս տկար կ՛ըլլան: Կը նմանի քաղաքակրթութիւններու, եթէ չզարգանան, ետ կը մնան: Պէտք է ժողովուրդի մը արմատները տարածուին, որպէսզի այդ ժողովուրդը յառաջդիմէ եւ գոյատեւէ: Ես այդպէս կը բացատրեմ, բաւական բարդ խնդիր է, գծելը դիւրին է ինծի համար, բայց բացատրելը` դժուար:

ԱԶԴԱԿ.- Գեղանկարներուն մէջ տեղ տեղ կ՛երեւի կանաչութիւնը միայն, ընդհանրապէս ծառին կոճղերն են, իրենց բունով եւ արմատներով եւ լման չէ գծուած, ինչո՞ւ:

ԱԿՈԲԵԱՆ.- Ես փորձած եմ ծառերուն բնական գեղեցկութիւնը ցոյց տալ` առանց կողմնակի մանրամասնութիւններու, որպէսզի մարդիկ տեսնեն ծառին գեղեցկութիւնը, անոր ուժը, բնական տեսքը, որ կը բարձրանայ գետնէն մինչեւ երկինք, որ կը նշանակէ, թէ կեանքը կը շարունակուի: Այս սքանչելի ծառերը կը կտրուին անխնայ կերպով, հետեւաբար իմ գծած ծառերս պատգամ ունին փոխանցելիք դիտողին:

ԱԶԴԱԿ.- Այս գեղանկարները որեւէ այլ տեղ ցուցադրուա՞ծ են:

ԱԿՈԲԵԱՆ.- Այս գեղանկարները առաջին անգամն է, որ հանրութեան սեփականութիւնը պիտի դարձնեմ, եւ մարդիկ պիտի զարմանան, որ Ակոբեանը ծառ գծած է, որովհետեւ իմ գործերս գերիրապաշտ ոճին կը պատկանին:

ԱԶԴԱԿ.- Բնաւ կը մտահոգուի՞ք, թէ մարդիկ ի՛նչ կրնան ըսել այս գործերուն մասին. կը հաւատա՞ք, որ ձեր փոխանցելիք պատգամը կը հասնի իր նպատակին:

ԱԿՈԲԵԱՆ.– Երբեք չեմ մտահոգուած, ես այս գործերը ինծի համար գծած եմ, մարդիկ ճիշդ ակնարկութիւններ կ՛ընեն, սակայն շատ յաճախ ալ սխալ նկատողութիւններ կ՛ընեն. կարեւորը` ես ներաշխարհիս ապրումները փոխանցեցի եւ նոր ոճ մը ստեղծեցի: Անշուշտ կ՛ուրախանամ, երբ մարդիկ կը գնեն իմ գործերէս, որովհետեւ այդ ձեւով ես կը վարձատրուիմ, բայց կը հաւատամ, որ ցուցահանդէսները ժողովուրդին համար են եւ` ոչ արուեստագէտին: Իմ ստեղծած ոճս բոլորովին նորութիւն մըն է եւ ասկէ ետք մարդիկ երբ նման ծառեր տեսնեն, պիտի ըսեն` «Ակոբեանին ոճն է»:

ԱԶԴԱԿ.- Ընդհանրապէս, երբ գեղանկար մը կը դիտէք, պէտք է խօսուն ըլլայ նկարը եւ գրաւէ քեզ, ձեր գեղանկարները այդպիսին են, չափազանց իրական, այնքան մը, որ կ՛ուզես դպչիլ եւ զգալ:

ԱԿՈԲԵԱՆ.- Ճի՛շդ է, շատ մօտ են իմ գործերս գերիրապաշտ ոճին եւ այն արուեստագէտներու գործերուն, որոնք տեսարաններ կը գծեն (նաթիւր մորթ):

Տարբերութիւնը այն է, որ իմ գեղանկարներս պատգամ ունին փոխանցելիք: Անոնք գծած եմ իրենց իսկական չափերով, հսկայ ծառեր պիտի տեսնեն ներկաները, որ բաւական տպաւորիչ է եւ զօրաւոր:

ԱԶԴԱԿ.- Արուեստագէտներ յաճախ իրենք իրենց մարտահրաւէրներ կ՛ուղղեն. ձեր պարագային այդպէ՞ս եղաւ այս գեղանկարներու պատրաստութիւնը:

ԱԿՈԲԵԱՆ.- Այո՛, ինծի համար իսկական մարտահրաւէր մըն էր, որովհետեւ բնաւ ծառ չեմ գծած եւ բոլորովին տարբեր զգացում է: Ծառի մը այդ բոլոր մանրամասնութիւնները գծելը դիւրին չէ, եւ մտքով չես կրնար գծել, պէտք է դիմացդ պատկերը ունենաս, տեսած պէտք է ըլլաս, նկատած, որպէսզի  կարենաս հարազատ պատկերը ունենալ, հարազատ գոյներով:

Իմ գեղանկարներս միշտ ալ դիտողին մտածել կու տան. եթէ դիտողը զարգացած է, անպայման պիտի պրպտէ, հարցումներ ուղղէ եւ մտածէ:

ԱԶԴԱԿ.- Եթէ յառաջիկայ ծրագիրներու մասին պիտի խօսինք, ի՞նչ կրնաք ըսել մեզի:

ԱԿՈԲԵԱՆ.- Այս գեղանկարները պիտի ցուցադրեմ Մոնրէալի մէջ, սեպտեմբերին եւ յառաջիկայ քանի մը տարիներուն այս գործերու ցուցադրութեամբ պիտի զբաղիմ:

Համազգայինի «Լիւսի Թիւթիւնճեան» ցուցասրահին մէջ պիտի ցուցադրեմ շուրջ 23 գեղանկար, քանի մը հատը` բաւական մեծ:

Ցուցահանդէսը կը շարունակուի մինչեւ 29 մայիս 2013, առաւօտեան ժամը 9:30-էն մինչեւ երեկոյեան ժամը 7:30: