Հեռուստաալիք` Պետականազուրկ Բնիկ Ժողովուրդներին
Վերջերս Շուշիից հեռարձակուող «Թալիշստանի ձայն» ռատիոկայանը տօնեց իր առաջին հաղորդման մէկ տարին, եւ ահա եթեր դուրս կը գայ «Թալիշստանի ազգային հեռուստատեսութիւն» հեռուստաալիքը: Այս յիրաւի ոչ միայն մշակութային, այլեւ աշխարհաքաղաքական նշանակութիւն ունեցող իրադարձութեան մասին առաջինը «Հայ զինուոր»-ին մանրամասնէր հաղորդեց փրոֆեսէօր Գառնիկ Ասատրեանը:
Ինչպէս եւ ի սկզբանէ ծրագրել էինք` բոլոր միջոցներով հետամուտ լինել հարաւ-արեւելեան Կովկասի պետականազուրկ բնիկ ժողովուրդների շահերին, նրանց մշակոյթի, լեզուի պահպանութեանը, ազգային ինքնագիտակցութեան զարգացմանն ու ազգային ծինային ֆոնտի ամրակայմանը, այնպէս էլ տեւապէս ու հետեւողականօրէն ի կատար ենք ածում այդ ուղղութեամբ մեր նախագծերը:
«Թալիշստանի ձայն» ռատիոկայանի շուրջ մէկամեայ աշխատանքը պարզորոշ ցոյց տուեց մեր նախանշած ծրագրերի հիմնաւորուածութիւնն ու հեռանկարների իրական լինելը: Ռատիոյի հաղորդումների շնորհիւ թափ առաւ թալիշական ազգային ինքնագիտակցութեան ձեւաւորման ու ամրապնդման գործընթացը. սկիզբ առաւ ներթալիշական համազգային լայն խօսոյթ, որը յանգեցրեց թալիշական հասարակական-քաղաքական եւ մշակութային նորանոր կազմակերպութիւնների ստեղծմանը. թալիշական մտաւորական շրջանակներում (թէ՛ Թալիշստանում` Ազրպէյճանում, թէ՛ սփիւռքում) յստակ ձեւաւորում ստացաւ սեփական ազգային մշակոյթի ու լեզուի հանդէպ շահագրգիռ դիրքորոշումը, ինչը մինչ այդ անթեղուած վիճակում էր. անգամ թալիշական գիւղաբնակ շրջանակներում կոտրուեց հայի` որպէս թշնամու, Ազրպէյճանի պաշտօնական քարոզչութեան կողմից օրնիբուն ներկայացուող կարծրատիպը, աւելի՛ն, հայամէտութիւնը դարձաւ թալիշների ազգային աշխարհայեացքի անկապտելի մասը եւ, ի վերջոյ, ռատիոկայանը զգալիօրէն նպաստեց այդ ժողովրդի ազգային շարժման հասունութեան մակարդակի բարձրացմանը: Յաւելեմ նաեւ, որ «Թալիշստանի ձայնը» արթնացրեց նաեւ Ազրպէյճանում ապրող միւս խոշոր ազգային փոքրամասնութեան` թաթերի դարձեալ անթեղուած ազգային ինքնագիտակցութիւնը, որի լաւագոյն վկայութիւնը թաթական կազմակերպութիւնների` յատկապէս վերջերս ստեղծուած «Շիրվանի ազատագրութեան ճակատի» ստեղծումն է:
«Թոլիշսթոնի միլլի թելեվիզիա», այն է` «Թալիշստանի ազգային հեռուստատեսութիւն» հեռուստաալիքի կեանքի կոչումը, որը շուտով համացանցային ուղիներով առայժմ օրը մէկ ժամ տեւողութեամբ եթեր կը հեռարձակուի, այո՛, կարեւոր, բայց ընդամէնը մեր հերթական հանգրուանն է: Հեռուստատեսութիւնն արդէն բոլորովին այլ մակարդակի, այլ որակի եւ այլ ձեւաչափի ձեռնարկում է: Մեզ յաջողուել է ի մի բերել եւ պատրաստել բանիմաց ու արհեստավարժ նուիրեալների մի կուռ ստեղծագործական խումբ` թալիշագէտներ, թաթագէտներ, իրանագէտներ, ազրպէյճանագէտներ, կովկասագէտներ, ազգագրագէտներ ու քաղաքագէտներ, որոնք, վստահ եմ, ոգի ի բռին իրագործելու են մեր ժողովրդի մարդասիրական աւանդոյթներից բխող ծրագրերը: Նուիրեալների մի խումբ, որը, զինուորական լեզուով ասած, ի զօրու է իրագործելու ցանկացած «մարտական» առաջադրանք:
Եկէ՛ք յաջողութիւն կամ ինչպէս ընդունուած է նման դէպքերում ասել, բարի եթեր ցանկանանք «Թոլիշսթոնի միլլի թելեվիզիա» հեռուստաալիքին, որը ժողովուրդների բարեկամութեան եւ խաղաղութեան պատգամներ է սփռելու: