ՏԵՍԱԿԷՏ. «ԷԼԵՄԸՆԹ»` ԱՅՈ, ԲԱՅՑ Ո՛Չ` «ԷԼԵԿԸՆԹ»

Շաբաթներ են անցել մարտ 12, 2011 թ. Հայաստանի Հանրապետութեան անկախութեան քսանամեակի տօնակատարութեան օրից, սակայն «Էլեմենթ  Պենտ»ի ելոյթի ազդեցութիւնը տեղի է տուել տխուր զգացումների եւ այդպէս էլ մնում է  անմոռանալի՛, ցաւալիօրէն անմոռանալի…

Տօնակատարութիւնը տեղի ունեցաւ Նիւ Ճըրզիի մէջ, կազմակերպութեամբ «Համազգային»ի Միացեալ Նահանգների Արեւելեան Շրջանային վարչութեան: Եւ այստեղ պատճառած ցաւը մի միայն վերաբերւում է օրուայ յայտագրի այն մասին, երբ ելոյթ ունեցաւ «Էլեմենթ» խումբը, որը «Համազգային»ի կողմից յատուկ հրաւիրուած էր Քալիֆորնիայից, եւ որի մասին տեղի էր ունեցել բաւական շատ գովազդներ:

Նախ, ուրախ ենք երիտասարդ հայ տաղանդաւոր երգչախմբի գոյութեան համար, որ ի զօրու է հմտօրէն նուագել զանազան երաժշտական գործիքներով. երգել հայ եւ օտար լեզուներով: Սակայն բոլորովին անյարմա՛ր, անտեղի՛ եւ խիստ ցաւալի էր, երբ մի քանի հայերէն երգերից յետոյ խումբը սկսեց երգել` անգլերէն, սպաներէն, ֆրանսերէն, փորթուգալերէն, յունարէն, պարսկերէն եւ այլ լեզուներով, որոնց շարքը, կարելի է ասել, աւելի յաջող էր, քան թէ մի քանի տխուր, միապաղաղ եւ ոչ ճիշդ նոթայով երգուած հայերէն երգերը: Մի վայրկեան տեղին վրայ կարծես թէ կայծակնահար եղայ… մասնաւորապէս պարսկերէն երգից յետոյ կարծես երգասրահը մշուշապատուեց, ու թուաց, թէ «Անկախութեան ձայնը» տրտում սրահից դուրս ելաւ…: Հայ ազգը դարերով է տանջուել, տառապել օտար ազգերի ծանր լծի տակ. պայքարել, զոհուել ու երազել է ազա՛տ ու անկա՛խ հայրենիք ունենալու համար: Հայրենավրէժ ու քաջարի հայորդիների բոսոր արիւնով է ներկուել հայոց հողը, հայրենասիրական երգեր ու բանաստեղծութիւններ են գրուել, հայ մշակոյթն ու լեզուն պահպանելու համար մեր ադամանդեայ տառերն են ստեղծուել. «Եղբա՛յր եկ խօսենք հայերէն», «Այս լուսնի տակ ուր էլ գնանք, մեր մայր լեզուն չմոռանանք» Հայաստանի անկախութեան գովքը անելիս:

Այժմ, որ ունենք ազատ ու անկախ հայրենիք, փոխարէն հայրենասիրական հոգեշունչ ու ազգային ուրախ երգերով թնդացնենք սրահը, խանդավառե՛նք, ու պանծացնենք մեր երազած անկախութեան տօնակատարութիւնը, տեղի՞ն է արդեօք օտար ազգերի լեզուներով ու երգերով ջատագովենք Հայաստանի անկախութիւնը: Արդեօք այս քայլը հակասական չէ՞ մեր ազգային հասկացողութեան եւ սկզբունքներին: Արդեօք հրաւիրող կազմակերպութիւնը տեղեա՞կ էր նրանց յայտագրից: Իսկ եթէ ոչ, բայց ինչպէ՞ս է կարելի: Կամ, «Էլեմենթ» խումբը չէր ընկալում, թէ ի՛նչ նպատակի համար է հրաւիրուած, եւ ի՛նչ է այդ գեղեցիկ օրուայ տօնակատարութեան միտք բանին: Թէ` ներկայացել էր այսպէս ազդանշանը տալու օտարացումի: «Զարմանալի՛»` ա՛յո, զարմանալի եւ ոչ վայելուչ էր նաեւ նրանց հագնուածքը: Կարճ տաբատով, շապիկները ճմռթուած ու անփութօրէն դուրս նետուած, ոչ պատկառելի եւ ոչ վայելուչ երեւոյթ էր թէ՛ իրենց եւ թէ՛ օրուայ հանդէսի պատուի համար, թերեւս աւելի յարմար կը լինէր ամառնային մի սովորական դաշտահանդէսի կամ թէ մի երգի փորձի:

Օրուայ պանծալի պահերն եղան Հայաստանի զինեալ ուժերի քայլարշաւի տեսերիզի ցուցադրումը, պարախմբերի եւ մասնաւորապէս մանկապատանեկան երգչախմբի գերազանց ելոյթը: Փառք ու պատիւ Հայաստանի անկախութեան:

Յաւե՛րժ ապրես Հայաստան,
իմ հոգու մէջ,
դու մի՛շտ բուրաստան:

ԱՐՄԻՆԷ ՄԻՆԱՍԵԱՆ

Նիւ Եորք